Hinggil sa pamumuna at pagpuna sa sarili (CSC)

HINGGIL SA PAMUMUNA AT PAGPUNA SA SARILI (CSC)

Ang ating organisasyon, ang Partido Komunista, ang pinakamataas na anyo ng organisasyon sa buong lipunan. Ito ang partido ng proletaryado. Ito ang partido na nagtataguyod at nagsusulong ng mga interes ng uring manggagawa - ang interes na wasakin ang kapitalismo at itayo ang sosyalismo hanggang sa komunismo at mapawi ang pagsasamantala ng tao sa tao.

Ang Partido Komunista ay ginagabayan ng mga prinsipyo at teoryang Marxista-Leninista. Ang pinaka-siyentipiko, pinaka-abante, at pinaka-rebolusyonaryong teorya sa daigdig.

Ang Marxismo-Leninismo ay nakabatay sa siyentipikong katotohanan na inabot na ng sibilisadong tao. Itnataguyod nito ang materyalistang diyalektiko, Marxistang pampulitikang ekonomya at siyentipikong sosyalismo.

Bilang mga elemento ng isang Marxista-Leninistang partido, dapat na naninindigan ang isang komunista sa interes ng proletaryado at rebolusyon. Ang isang komunista ay naniniwala sa proseso ng pagbabago at pag-unlad ng lahat ng bagay.

Ang mga kasapi ng Partido ay dumadaan sa proseso ng pagbabago / pag-unlad sa kanilang pananaw / paninindigan at pamamaraan. Ang kasapian ng Partido ay nagmula sa iba't ibang uri at lugar sa bansa at may dala-dala silang maling kaisipan (indibidwalista o petiburgis, atbp.) mula sa kanilang uring pinagmulan. Sa loob ng Partido at sa direktang pagsabak sa rebolusyonaryong gawain, ang mga di-proletaryadong kaisipan ay tinutunggali ng proletaryadong kaisipan, ng kaisipang Marxista-Leninista.

Ang CSC (criticism and self-criticism o pamumuna at pagpuna sa sarili) ay isang paraan ng pagtunggali sa mga maling kaisipan sa loob ng Partido. Ito ay mandatong pang-ideolohiya upang bakahin at wasakin ang mga mali at hindi proletaryadong kaisipan at paggawa.

Ang Pagsasapraktika Natin ng CSC

Ang CSC ay isang institusyon sa loob ng Partido. Isinasagawa ito ng mga kolektibo "upang gamutin ang sakit at iligtas ang pasyente". Naglalayon ang CSC na bakahin ang liberalismo, indibidwalismo, at iba pang mga maling kaisipan na taglay ng bawat kasama at nang sa gayon ay makapagwasto.

May karapatan ang bawat isa na pumuna / mapuna sa panahon ng pulong. May karapatan ang isang kasapi na punahin ang nakatataas na organo o responsableng kasama.

Ginagawa natin ang CSC sa anyo ng pormal na pulong. Inilulunsad ito pagkatapos ng isang programa at pagtatasa o kaya ay regular na inilulunsad batay sa nakasaad sa programa ng yunit o kolektibo.

Kadalasan ang ginagawa natin ay pinupuna muna ang sarili (nangungumpisal ng kasalanan kaya wala nang maipuna ang mga kasama), tapos ay ang puna ng mga kasama. Pagkatapos nito ay paggawa ng resolusyon (pagsisisi o pangangako ng pagwawasto) sa mga natukoy na kahinaan, kakulangan o kamalian. Kadalasan ang nauunang isinasalang ang kalihim o pinuno.

Sa ating praktika ng CSC, hindi natin nalulubos ang silbi at tuloy hindi nagiging epektibo. Kung minsan pa nga, kahit na nagkaroon na ng CSC ay hindi pa rin nareresolba ang problema. Kaya may mga dapat punahin at iwasto sa ating pagsasapraktika nito.

Ang pagsasapraktika natin ng CSC ay pormalistiko at mababaw kaya walang dinamismo, walang sigla.

Pormalistiko ang pagsasapraktika natin ng CSC. Hinihintay pa natin na ilunsad ang isang pormal na sesyon para punahin ang mga nakikitang kahinaan, kamalian at kakulangan ng isang kasama o isang yunit / kolektibo na kung minsan ay madalang o matagal pa naman (kadalasan ay sa pulong pagtatasa) o kaya naman ay nagiging panghuling adyenda ang CSC.

Dahil dito, ang mga puna sa isang kasama, sa sarili o kolektibo ay parami ng parami at madalas na "puno na ang kasama" o sumambulat na ang problema at mahirap nang lutasn bago pa dumating ang pormal na sesyon ng CSC.

Dahil dito, natatalo ang layuning maiwasto ang mga kamalian at nang hindi na lumala ang problema.

Inilalagay natin sa plano o programa ang CSC bilang isang tungkuling dapat regular na gampanan. Kaya kadalasan, inilulunsad ito pagkatapos ng pagtatasa. Malabnaw ang paghawak natin dito bilang mandato sa pagtulong sa pagpapanibagong hubog ng isang kasama o sandata para maiwasto ang mga kamalian sa pagsasapraktika ng mga rebolusyonaryong prinsipyo.

Mababaw ang punahan. Ang napupuna ay ang mga gilid o panlabas na problema. Hindi ito napapalalim. Hindi nauugat at naiuugnay ang mga natutukoy na kahinaan o kamalian sa mga teorya at prinsipyong Marxista-Leninista ang mga puna. Kadalasan, ang napupuna ay ang mga maliliit na usapin (minor) at hindi ang mga esensyal na usapin (mayor).

Hindi rin nauugat at nalilinaw ang mga konteksto o sirkumstanysang kinapapalooban sa pagsulpot ng problema kung kaya ang mga resolusyon ay mababaw din at hindi nasesentruhan ang tunay na problema, at nang sa gayon ay malinawan at maunawaan ng pinupuna ang mga usaping inihaharap sa kanya.

Iba't ibang Kahinaan sa Pagsasapraktika ng CSC

Sa mga pumupuna naman at maging sa pamumuna, ang napagdidiinan ay ang estilo; malumanay dapat, pili ang mga salita, atbp., kaya ang nangyayari ay dito nagpapakahusay sa pagdedeliber sa pagnanais na huwag maging antagonistiko at ang nangyayari rin ay hindi naman naipapahayag ng epektibo ang mga puna na siyang pinakamahalaga. Nagdidiin sa porma at hindi sa esensya.

May mga pagkakataon naman na ang pagpuna ay parang paninisi at parang gustong durugin ang isang kasama kahit hindi naman mayor ang mga kahinaan o kakulangan. Ito ay hindi nagiging tulong bagkus ay nagpapabagsak at nagpapahina pa nga sa mga kasama.

Pagbubuo ng resolusyon. Kadalasan ay walang nabubuong mga klarado at ispesipikong resolusyon. Kaya ang mga pagkakamali o pagkukulang at maging ang puna ay paulit-ulit na nagaganap. Ang pagwawasto sa mga kamalian at kahinaan o kakulangan ay hindi natatapos sa pagtanggap ng puna. Ito ay dapat na makita sa praktika at hindi na maulit. At kung ito ay maulit ay dapat na magkaroon na ng karapatang aksyong pang-organisasyon.

May praktika rin tayo na hindi o iniiwasan ang pagpuna sa nakatataas na organo o mga nakatataas na mga kadre ng Partido. Kumbaga ay namamanginoon. Na para bagang ang mga nasa nakatataas na organo o mga senior cadres ay hind na maaaring magkamali. At mayroon din naman na nasa mga responsableng posisyon na tatanggap ng mga minor na puna pero hindi tatanggapin ang mga mayor.

May mga kasamang nagrerenda sa pagpuna dahil sa iniisip nila na kung punahin nila ang isang kasama ng matindi ay sila naman ang "masalang". Kaya magaang lang ang puna upang hindi sila punahin (gantihan) ng matindi ng kasama.

May mga kasama naman na tumatalilis sa puna o kaya ay mababaw ang pagtanggap sa puna. Ang pagpuna ay hindi dapat gamitin para sa personalan o gantihan.

Ang Demokratikong Talakayan at Tunggaliang Pang-Ideolohiya

Susi sa pang-ideolohiyang pagpapaunlad ang patuloy at sustenidong paghuhubog sa ideolohiya (ideological remolding), ay ang pag-aaral ng teorya at praktika ng Marxismo-Leninismo. At ang CSC ay isa lamang paraab ng pagpapanibagong hubog. Hindi ito ang lahat-lahat sa pagpapaunlad ng isang rebolusyonaryong proletryo. Bagamat sa pamamagitan ng CSC ay nahahasa ang mga kasama sa pingkian ng mga ideya at sa gayon ay nakakatulong ito.

Ang pinakamahalaga ay maganap ang tunggaliang pang-ideyolohiya sa lahat ng porma nito; pormal na pag-aaral, pagtatasa, CSC, direktang rebolusyonaryong gawain, atbp., at mula dito ay mahubog ang mga kasama at ang buong Partido.

Ang CSC ay dapat na nakakatulong sa pinakamabilis na paraan upang maiwasto ang mga kamalian, kakulangan at kahinaan. Kung di ito atrasado o mabagal ay hindi makakamit ang layunin nito na makatulong. Ang CSC ay mahalaga upang maagap na makapagwasto at matutuhan ang tama.

Ang isang komunista ay hindi natatakot sa katotohanan. Palagi na ay hinahanap natin ang katotohanan na magsisilbi sa rebolusyonaryong layunin. Ang pagpuna ay pagtulong at hindi pagsira o pagbabagsak sa isang kasama. Sa kabilang bansa, sa mga ayaw magwasto ay kailangang durugin ang mga maling ideya (burgis at petiburgesya).

Sa demokratikong talakayan, sa pamamagitan ng tunggalian ng mga ideya, ay lilitaw ang mga tama at matutukoy ang mga kahinaan at kamalian. Kapag ang mga kasama'y handa nang tanggapin ang totoo at handang magbago ay makakamit ang nais na pagwawasto at pagkakaisa. At malalagay sa tamang direksyon at pagsulong ang lahat ng pagpupunyagi ng mga kasama at ng buong rebolusyonaryong kilusan.

Sa demokratikong talakayan ay dapat na lumahok ang mga kasama. Hindi dapat mahiang ihapag o ihayag ang "laman ng kanilang isip" o ang kanilang mga opinyon o kaya naman ay mag-alala na mali ang kanilang iniisip at baka sila mapagtawanan. O kaya ay nagsasalita lang kung sigurado ang kanilang sasabihin kaya nawawala ang ispontanyidad o pagiging natural ng paglalabas ng mga ideya. Ang gusto nating tukuyin ay ang usapin ng partisipasyon, ang demokratikong partisipasyon ng mga indibidwal na kasama upang marating ang isang antas ng demokratikong pagkakaisa sa mga usapin na inihahapag para desisyunan.

Pero tama naman na talagang dapat na maghanda sa kanilang mga ihahayag. Pinakamahusay nga ay kung may mga panimulang pag-aaral sa mga usapin upang mas mapiga ang mga ideya. Hindi naman maganda ang bara-bara. Subalit hindi ito dapat makabara o mkapigil sa isang kasama upang makalahok sa talakayan.

Sa mga humahawak ng pulong, dapat na isaalang-alang ang opinyon at pagkakataon na magsalita ng mga kasama. Mahalaga na ang lahat ay makapag-ambag o makalahok sa mga talakayan.

Mag mga pagkakataon din naman na talagang nginingisihan o tinatawanan ang mga opinyon ng mga kasama, laluna ang nagmula sa hanay ng masa at hindi artikulante, kaya may mga kasamang nadadala. Ngunit hindi ito ang dapat mamayani sa isang kasama. Ang mas mahalaga ay mailabas niya ang kanyang mga opinyon upang hindi maging dala-dalahin o reserbasyon. Dapat tulungan ang mga kasama na mabuo ang kanilang mga opinyon.

Sa mahaba nating karanasan sa paglulunsad ng CSC, malaki ang naging tulong nito. Ang kailangan lang ay hindi dapat na maging pormalistiko at mababaw ang pagsasagawa niti. Marami tayong malulutas na suliranin at malaking tulong ito sa paghuhubog ng isang kasama upang maging isang tunay na komunista, hindi lamang sa salita kundi sa gawa, hindi lamang sa teorya kundi maging sa praktika. Ang kailangan natin ay isang dinamikong CSC, institusyonalisado sa ganitong batayan.