Hinggil sa kolektibismo

HINGGIL SA KOLEKTIBISMO

Lagi na, nilalayon nating marating ang mataas na antas ng kolektibismo. At lagi rin tayong nabibigo sa ating hangarin. Ang bawat kolektibo ay binabagahe ng samutsaring suliranin na dumidiskaril sa mahusay nitong paggana hanggang sa manghina at maparalisa.

Minsan na nating hangarin ang pagkakaroon ng matatag at malakas na kolektibismo at pagpunyagiang marating ito. Sa ganito lamang tayo makapangingibabaw sa mga kahirapan sa pagrerebolusyon. At mababaka at mapapangibabawan ang ating mga indibidwal na kahinaan, kamalian at mga limitasyon.

Gawin nating susi sa pagkakamit ng layunin ang lubos na pag-unawa at pagsapol sa kolektibismo sa kanyang kabuuan para sa kongkretong praktika nito. Nangangahulugan ito ng pag-unawa at pagsapol sa esensya, iba't ibang porma, anggulo, mga paraan at aktwal na dinamismo ng ating praktika.

Mula rito, kamtin natin ang malakas at matatag na kolektibismo na ating nilalayon para sa isang lubos na dinamikong orgnisasyon.

Ang kolektibismo ay ang pag-iisip at pagkilos sa balangkas, konteksto at esensya sa kabuuan. Sa kaso natin ay ang pag-iisip at pagkilos sa balangkas, konteksto at esensya ng buong organisasyon at/o mga sekundaryong kolektibo.

Sa ibang salita ang kolektibismo ay ang pagkakaisa sa pag-iisip sa balangkas at konteksto ng kapakanan at pangangailangan ng ating rebolusyonaryong gawain at interes ng mamamayan at rebolusyon. Ganito, sapagkat ang ating pinagsisimulan at pinagtatapusan ay ang kapakanan at interes ng rebolusyonaryong pakikibaka.

Kaya, sa balangkas at konteksto ng kolektibismo, ang lahat ng ating galaw ay nararapat na nagsisilbi sa organisasyon, gawain, mamamayan, at rebolusyon. Ang mga ideya ay ating inililitaw at isinusulong sa tanging pag-iisip kapag ito'y napatunayang tama ay ito ang magsisilbi sa kabuuan.

Ayon dito, kailanman ay mali at wala sa lugar na ituring natin ang ating mga ideya bilang ekstensyon ng ating personalidad na kapag inatake o pinasubalian ay ipagdaramdam. Na ang ating mga gawain ay labis na mapersonalisa na kapag nagtagumpay ay ating ipagyayabang at kapag nabigo naman ay ating ipanghihina. Laging isaisip na tayo ay kinatawan lang at kumakatawan sa interes ng organisasyon, mamamayan at rebolusyon. At ang lahat ng ating indibidwal na pagsisikap ay maliit na bahagi ng pagpupunyagi ng organisasyon at mamamayan na maisulong ang rebolusyonaryong pakikibaka tungo sa tagumpay.

Sa ganito, kagyat na makikita na ang indibidwalidmo at liberalismo ay walang lugar dahil lansakang salungat sa kolektibismo. Kailanman ay maisasa-katotohanan ang kolektibismo habang may pag-iisip sa bawat isa o ilan nang pangunguna sa sariling kapakanan (indibidwalista) o kaya naman ay pagpapaubaya / pagpapabaya (liberal).

Ang mataas na antas ng kolektibismo ay nararating lang sa pamamagitan ng masigla at walang sagkang tunggalian. Ibig sabihin ay ang masigla at walang sagkang banggaan ng iba't ibang ideya, nang sa gayon ay mahusay na tumining ang usapin ng tama at mali para sa nagkakaisang pagtataguyod sa tama at pagtatakwil sa mali.

Kung gayon, ang bawat isa ay nararapat na walang pasubaling maghayag at/o maglatag ng kanyang mga ideya/opinyon/palagay sa lahat ng usaping naisasalang. Walang ibang paraan ng pagpapatining ng usapin ng tama o mali kundi ganito. Kailangang makita ang bawat usapin/punto sa kanyang iba't ibang aspeto at anggulo batay sa sirkumstansyang iniiralan nito.

Kaya gawin nating pamalagiang tungkulin ang pagpawi o pangingibabaw sa mga sagkang pumipigil sa masiglang daloy ng mga tunggalian. Pangunahin, tulad ng nabanggit na, nararapat na lubos na mabaka at mapangibabawan ang indibidwalismo at liberalismo. Ang kongkretong manipestasyon ng suhetibismo na siyang ugat ng lahat ng kahinaan.

Sa tunggalian ng mga ideya, ang mga sagkang ito ay masasalamin sa lagi nating nababanggit na pagtatasa - kawalan ng paghahanda / pag-aaral, pag-aalangan / pag-aatubili, pagiging sensitibo, pagkakaroon ng reserbasyon, pagiging sarado, kawalan ng tiyaga, hindi magandang estilo (intimidating), atbp.

Ang masiglang tunggalian ay nararating lamang kung ang bawat isa ay handa. Ibig sabihin ay napag-aralan o alam ang usaping tinatalakay. Kaya nararapat na maging matiyaga tayo sa pag-aaral ng mga usapin hanggang sa mga panteoretiko at pamprinsipyong pamatnubay.

Kaakibat nito ang walang sagkang pagbabahaginan ng mga karanasan at kaalaman. Sa ganito, ang buong magkaka-kolektibo ay pamilyar sa lahat ng usaping saklaw nito at nasa kalagayan para mapag-aralan ito at masiglang makalahok sa mga talakayan / tunggalian kaugnay sa mga usaping ito.

Sa mga kalagayang hindi ganoon kaalam o walang alam ang iba o ilan, magkakaroon ng panahon sa pag-alam bago matalakay ito. O kahit nasa proseso ng talakayan ay patuloy na mag-alam laluna sa mga punto / detalyeng nakikitang mahalaga / mapagpasya para sa pagdedesisyon / kongklusyon.

Mali ang pananaw / aktitud na kapag hindi pamilya / alam ang usapin ay magwawalang-bahala na lang. Mag-alam at masiglang lumahok sa talakayan / tunggalian. Kailangang lagi na ay maksimisado ang kapasidad ng kolektibo. Kung ito ay tatlo o lima o pito, atbp., nararapat na ganito ring bilang ng pag-iisip ang gumagana sa pagresolba sa mga usapin.

Sa mga punto ng pag-iiba at hindi pagkakaunawaan, ang ultimong sukatan ng tama at mali ay ang ating mga saligang pang-ideyolohiyang pamatnubay - ang Marxismo-Leninismo. Ang kawastuhan at kamalian ay susukatin natin ayon sa mga pamprinsipyo at panteoretikang kaalamang itinuturo sa atin nito.

Kung sa kabila nito ay hindi pa rin malutas ang usapin sa iba't ibang kadahilanan (pag-intindi o interpretasyon, atbp.), maaaring ipagpaliban ang pagdedesisyon para sa higit pang malalim na pag-aaral. Kung may kakagyatan naman ang usapin ay papasok na ang pang-organisasyong prinsipyo't patakaran.

Sa mga ganitong sitwasyon, dapat na malinaw sa lahat na ang nangunguna na sa ating konsiderasyon ay ang pag-iwas sa paralisis. Huwag kailanman ipakahulugang ito ay sagka o pagsagka sa minorya. At kahit malutas na ang usapin pabor sa mayorya ay laging bukas sa pag-aaral at sa muling paghahapag nito.

Bawat isa ay responsable sa pagi-establisa at pagpapalakas ng kolektibismo. Bagamat tinitingnan ang pagiging mapagpasya ng papel ng ubod ng pamunuan o ng namumuno sa isang kolektibo, hindi mapapasubalian at maliitin ang papel ng bawat isa sa matagumpay na pagkakamit ng mataas na antas ng kolektibismo.

Pakatandaan na ang lahat, nang walang pagtatangi, ay may pantay-pantay na karapatan. Maging sa pang-organisasyon aspeto nito ng pagboto ay lubos na pantay. Ang tungkulin lang ng namumuno ay iugit ang kolektibo. Tungkulin at responsibilidad ng kolektibo na pangasiwaan ang sarili.

Balewala ang inisyatiba at pagpupunyagi ng namumuno kung hindi gagampan ng kani-kanyang papel at responsibilidad ang bawat isa. Pakatandaan na ang kolektibo ay ang buong grupo / komiteng bumubuo nito. Hindi ang bahagi o baha-bahagi lang nito. Kaya ang kolektibismo ay nararapat na ma-establisa at mapatatag sa buong grupo / komite.

Ang kolektibismo ay isinasagawa at nagkakaanyo, hindi lang sa oras ng pagpupulong. Ito ay isinasapraktika natin sa lahat ng aspeto at panahon ng ating pagkilos. Masasalamin ito sa ating paggalaw ayon sa pinagkaisahang programa, mga patakaran at napapanahong mga konsultasyon.

Integral na bahagi rin nito ang masiglang bahaginan ng karanasan sa pagitan ng magkaka-kolektibo upang kahit hindi tuwiran ay mabuo ang karanasan at kaalaman ng lahat. Sa buong proseso, ito ay nararapat ding masigla ang mga talakayan sa interpretasyon at pagpapatupad ng mga programa at patakaran para sa higit na pagpapakinis ng mga ito.

Ang kolektibismo ay mabisang naghuhubog sa ating mga sarili tungo sa pagiging lubos na proletaryado. Isa sa esensyal na nilalaman ng kolektibismo ay ang walang lubay na pagbaka sa mga labi ng petiburges na katangian / kalikasan ng mga bumubuo ng isang kolektibo.

Natural ito dahil, tulad na nga ng nabanggit, ang petiburges na indibidwalismo at liberalismo ay lansakang salungat (anathema) na kolektibismo. Mahina o hindi mapapalakas at mapapatatag ang kolektibismo habang makabuluhang umiiral ang petiburges na mga katangian at kalikasan sa hanay ng isang kolektibo.

Kaya lubos na maging mulat tayong lahat sa katotohanang ito. Walang humpay nating bakahin sa ating mga sarili at kasama ang indibidwalismo at liberalismo - ang kongkretong manipestasyon ng petiburges na suhetibismo. Walang ibang landas tungo sa isang malusog, malakas at matatag na kolektibismo kundi ito.